ภาษากายที่สุนัขใช้ในการสื่อสาร (โรงพยาบาลสัตว์ทองหล่อ)
สุนัข เป็นสัตว์ที่ฉลาด มีไอคิวที่สูงกว่าสัตว์เลี้ยงอื่นๆ สุนัขสามารถแปลสัญญาณต่าง ๆ ทั้งที่มนุษย์ หรือสุนัขอื่น ๆ พยายามสื่อถึง ด้วยลักษณะนี้เองทำให้สุนัขเข้าใจมนุษย์ และพวกเดียวกันได้อย่างไม่ยากเย็นนัก
การดมกลิ่น
สุนัข ใช้สัญญาณต่าง ๆ ในการติดต่อสื่อสารกัน และการดมกลิ่นก็เป็นการสื่อสารอย่างหนึ่ง ที่สุนัขใช้กันมาก สุนัขกำหนดเขตแดนของตน โดยการปัสสาวะบ่อยๆ และโดยการเกา หรือขีดข่วนพื้น เพื่อทิ้งกลิ่นเหงื่อจากต่อมเหงื่อที่อุ้งเท้า นอกจากนี้ สุนัขยังชอบที่จะกลิ้งตัวไปตามพื้น เพื่อทิ้งกลิ่นตัวเองไว้ นัยว่า แผ่นดินนี้ เราจองนะ
ภาษากาย
นอกจากทิ้งกลิ่นแล้ว สุนัขยังได้พัฒนาภาษากายขึ้น เพื่อสื่อสารกับพวกเดียวกันเอง สัตว์อื่นๆ รวมถึงมนุษย์ด้วย ภาษาที่ว่านี้ คือ การแสดงออกทางสีหน้า เช่น การแยกเขี้ยวยิงฟัน การแกว่งหาง เป็นต้น ซึ่งภาษาเหล่านี้แสดง ให้เห็นถึงความรู้สึกของสุนัขอย่างตรงไปตรงมา ที่เข้าใจได้ง่ายๆ เช่น การเห่าคำรามอย่างดุดัน ก็หมายถึง อย่ามายุ่งกับฉันนะ ถ้าเข้ามา ฉันกัดเธอแน่ เป็นต้น ต่อไปนี้เป็นตัวอย่างของภาษากาย และความหมายที่สุนัขพยายามสื่อ
อาการ กระดิกหาง หมายถึง การแสดงความรัก และดีใจ อาการ หางตั้งขึ้น หมายถึง การสงสัยอะไรบางอย่าง อาการ หางจุกตูด หมายถึง การแสดงความกลัว หรือยอมแพ้ อาการ เอาจมูกแตะกัน หมายถึง การที่สุนัขทำความรู้จักกัน เป็นการหยั่งเชิงซึ่งกันและกัน อาการ นอนหงาย หมายถึง การแสดงการยอมแพ้ เพื่อจะได้ไม่ถูกทำร้าย อาการ ฉี่ (ปิ๊ด..ปี๊ด) หมายถึง การประกาศอาณาเขตที่อยู่ อาการ เดินวนไปมา หมายถึง การจับจองบริเวณ แสดงความเป็นเจ้าถิ่น อาการ เลีย และเคล้าเคลีย หมายถึง การแสดงความรัก และเป็นมิตร อาการ ใช้จมูกดมตามพื้น หมายถึง การหาที่ขับถ่าย อาการ เห่า หมายถึง การแสดงอาการระวังภัย
รวมเรื่องสัตว์เลี้ยง ทั้ง สุนัข แมว ปลา ฯลฯ พร้อมวิธีดูแลสัตว์เลี้ยง คลิกเลย คลิกอ่านความคิดเห็นของเพื่อน ๆ ได้ที่นี่ค่ะขอขอบคุณข้อมูลจาก
