เกริ่นนำโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก เฟซบุ๊ก โรงพยาบาลสัตว์ คณะสัตวแพทยศาสตร์ ม.ขอนแก่น
เรื่องราวที่จะนำเสนอต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวความรัก ความผูกพัน...ระหว่างคุณตาวัย 88 ปี กับสัตว์เลี้ยงที่รู้ใจอย่าง "เจ้าป๋องแป๋ง" ที่จู่ ๆ เจ้าป๋องแป๋งก็เกิดล้มป่วยขึ้นมา.. ด้านคุณตาก็ร้อนใจ รีบพาเจ้าสี่ขามาโรงพยาบาลในทันที ถึงแม้ว่าระยะทางจากที่พักมายังโรงพยาบาลจะไกลแสนไกลขนาดไหน แต่คุณตาก็ไม่หวั่นอุ้มเจ้าป๋องแป๋งมาหาหมอ แถมยังคอยนั่งเฝ้า คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง แทบไม่คลาดสายตาเลยทีเดียว... ซึ่งภาพของคุณตากับเจ้าป๋องแป๋ง สร้างความประทับใจให้กับผู้คนที่พบเห็นเป็นอย่างมาก... และทำให้เรารู้ว่า สายสัมพันธ์ระหว่างสัตว์เลี้ยงกับเจ้าของนั้น มันมากมายเกินคำบรรยายจริง ๆ
ทั้งนี้ เฟซบุ๊ก โรงพยาบาลสัตว์ คณะสัตวแพทยศาสตร์ ม.ขอนแก่น ได้ถ่ายทอดเรื่องราวความรัก ความผูกพัน ของคุณตาและเจ้าป๋องแป๋ง (2 กรกฎาคม 2556) โดยมีเนื้อหาระบุว่า...
"วันนี้มีคุณตาท่านหนึ่งพาสุนัขชื่อ \'ป๋องแป๋ง\' มาที่ รพ.สัตว์ ซึ่งปกติท่านเป็นขาประจำ รพ.สัตว์ มานานหลายปีแล้ว ปัจจุบันคุณตาอายุ 88 ปี และป๋องแป๋งอายุ 20 ปี คุณตารักเจ้าป๋องแป๋งมาก เวลาคุณตาแกะปลาให้ป๋องแป๋งกิน คุณตาจะป้อนทีละคำ พอเศษปลาเหลืออยู่ที่มือ คุณตาก็จะเอาใส่ปากและกินต่อเอง ซึ่งเป็นภาพที่ประทับใจของผู้ที่พบเห็นมาก
ท่านเคยเอ่ยปากกับหมอว่า... \'ถ้าป๋องแป๋งตายก่อน ตาก็ไม่รู้จะอยู่ทำไม อยู่เพื่อใคร หรือถ้าตาตายก่อน ก็เป็นห่วงป๋องแป๋ง กลัวไม่มีใครดูแล\'
และคราวนี้ที่คุณตาพาป๋องแป๋งมา รพ.สัตว์ เพราะป๋องแป๋งมีอาการซึม เบื่ออาหาร จริง ๆ คุณตาอยากพามานานแล้วแต่เกรงใจลูกหลาน (บางครั้งคุณตาก็เอาป๋องแป๋งหนีจากบ้านพามาหาหมอก่อน เวลาที่ป๋องแป๋งป่วย โดยไม่ได้บอกลูกหลาน ...ลองนึกถึงคุณตาอายุ 80 กว่า พาสุนัขนั่งรถประจำทางจากต่างอำเภอมาที่ตัวจังหวัดดูนะคะ) ....และผลตรวจเลือดก็พบว่าป๋องแป๋งเป็นไตวาย
หมอก็ได้ให้น้ำเกลือป๋องแป๋ง และเอาใส่กรงไว้ ซึ่งคุณตาจะนั่งเฝ้าไม่ยอมไปไหน และแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น อยู่ดี ๆ คุณตาก็ตัวเกร็ง หน้าซีด (ซึ่งทางคุณลุงที่มาด้วยบอกว่าคุณตาเคยเป็นมาก่อน) จากนั้นก็ช่วยกันปฐมพยาบาลคุณตาจนคุณตาดีขึ้น และสายตาที่คุณตาจับจ้องอยู่ตลอดที่รู้สึกตัว คือ กรงเจ้าป๋องแป๋ง ทางเราพยายามจะย้ายคุณตาเข้าไปนอนพักในห้องแอร์ คุณตาก็ไม่ยอมไป สั่นหัว และมองแต่กรงป๋องแป๋ง ซึ่งคุณตาก็ยังสะลึมสะลืออยู่ ทุกคนก็เลยตัดสินใจเข็นกรงป๋องแป๋งเข้าไปในห้องแอร์ก่อน จากนั้นคุณตาถึงจะยอมไปพอจับคุณตานอนกับพื้นคุณตาก็กลัวมองไม่เห็นป๋องแป๋ง คุณตาเลยเอามือประสานท้ายทอย เพื่อจะมองป๋องแป๋งที่อยู่ปลายเท้าให้ได้..และค้างมืออยู่อย่างนั้น ซึ่งจะต้องเกร็งคอตลอดเวลา พวกเราก็เลยต้องหาหมอนและเบาะสูง ๆ เพื่อให้คุณตานอนโดยที่ยังมองเห็นป๋องแป๋งอยู่
สักพักใหญ่ ๆ พอให้คุณตาทานน้ำหวาน ทานผลไม้ คุณตาก็ดีขึ้น และลุกขึ้นมานั่งได้ และคุณตาก็เอ่ยปากถามว่า \'ตาอยู่ที่ไหน มาทำอะไรที่นี่ ป๋องแป๋งเป็นอะไรทำไมอยู่ในกรง\' ทุกคนก็เลยช่วยกันเล่าทั้งหมดให้คุณตาฟัง..... และขออนุญาตคุณตาและญาติเพื่อถ่ายรูปและนำเรื่องราวของคุณตาและป๋องแป๋งมาถ่ายทอด
...ความรักของคุณตาและป๋องแป๋ง...เป็นความรัก ความผูกพันระหว่างคนกับสัตว์ที่อาจจะเตือนใจใครหลาย ๆ คน ให้กลับมาดูแลสัตว์เลี้ยงที่ตนเองรัก หรือเคยรักให้ดีที่สุด
สัตว์เลี้ยงก็คือหนึ่งชีวิต....และอาจเป็นทั้งชีวิตของใครบางคน นี่แหละ ชีวิตหนึ่งที่อยู่เพื่อดูแลอีกหนึ่งชีวิต"
อย่างไรก็ตาม ล่าสุด ทางเฟซบุ๊กดังกล่าว แจ้งว่า คุณตาได้พาเจ้าป๋องแป๋งกลับไปพักฟื้นที่บ้านแล้ว เพราะคุณตาไม่อยากฝากป๋องแป๋งไว้ที่โรงพยาบาล ทางสัตวแพทย์เลยต้องจ่ายยาทานให้แทน นอกจากนี้ ยังมีนักข่าวและเพื่อน ๆ ซึ่งอยู่ในละแวกนั้นที่ทราบข่าว ก็ได้เดินทางมาเยี่ยมเจ้าป๋องแป๋งและคุณตาด้วย ส่วนอาการคืบหน้าของเจ้าป๋องแป๋งจะเป็นอย่างไร จะรายงานอีกครั้งในสัปดาห์หน้า
ยังไงก็ขอให้เจ้าป๋องแป๋งอาการดีวันดีคืน และก็หายป่วยไว ๆ ด้วยนะคะ จะได้กลับไปอยู่เป็นเพื่อนรู้ใจของคุณตาต่อไป ^ ^ สู้ ๆ นะ เจ้าป๋องแป๋ง
