ขอขอบคุณภาพประกอบจาก hawaii.edu
นับตั้งแต่ปีค.ศ. 1980 เวลาเดียวกับที่เจ้าปาดแคริบเบียนได้เดินทางจากบ้านเกิดเมืองนอนในประเทศเปอโตริโก โดยอาศัยเรือขนส่งสินค้ามายังเกาะฮาวาย ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาผู้คนในหมู่เกาะฮาวายทั้งหลายก็เหมือนตกอยู่ในฝันร้าย เพราะไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็จะเห็นภาพปาดลำตัวสีน้ำตาล ดวงตากลมดำ ตัวมันเลื่อมไปทุกหนทุกแห่ง และนอกจากจะเข้ายึดพื้นที่ส่วนใหญ่บนเกาะแล้วพวกมันยังส่งเสียงร้องระงมรบกวนเวลานอนของชาวเมือง กับนักท่องเที่ยวในตอนกลางคืนด้วย
สาเหตุที่ทำให้ปาดแคริบเบียนขยายเผ่าพันธุ์อย่างรวดเร็วในระยะเวลาสั้น ๆ ก็เป็นเพราะว่าขาดผู้ล่าหรือสัตว์ที่กินปาดเป็นอาหาร บวกกับความสามารถในการพลางตัวให้กลมกลืนไปกับธรรมชาติ บวกกับการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนยากที่จะจับตัวนั่นเอง ที่ผ่านมาหลายฝ่ายก็ทำทุกวิถีทางเพื่อลดจำนวนปาดแคริบเบียนลง แต่ก็ไม่เกิดผลแต่อย่างใด
ดังนั้น ผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับสัตว์ที่มีกระดูกสันหลังจากกระทรวงเกษตรของเกาะฮาวายจึงได้ทำการออกสำรวจวงจรชีวิตของปาดแคริบเบียนอีกครั้ง โดยศึกษาทั้งตอนที่พวกมันอาศัยอยู่ตามธรรมชาติ และภายในห้องทดลอง ทั้งการดำเนินชีวิต การหาอาหาร โดยเฉพาะเรื่องของการผสมพันธุ์ เพื่อทำความเข้าใจกับพฤติกรรมของปาดแคริบเบียน ไปพร้อมกับเสาะหาวิธีกำจัดได้อย่างถูกต้อง ถึงแม้หลายคนจะมองว่าเป็นการกระทำที่เสียเวลา แต่สุดท้ายแล้วกลับเป็นวิธีที่มีประโยชน์มากกว่าที่คิดเอาไว้
จนในที่สุดก็ได้จำลองเสียงขึ้นใหม่แล้วนำไปเปิดบริเวณที่คาดว่าปาดน่าจะหลบซ่อนอยู่ ซึ่งวิธีนี้ทำให้พวกเขาสามารถจับปาดได้เป็นจำนวนมากก่อนที่จะนำไปกำจัด บวกกับสภาพอากาศและสิ่งแวดล้อมในปัจจุบันที่เปลี่ยนแปลงไป ก็มีผลในการทำให้จำนวนของปาดแคริบเบียนทั้งในเกาะฮาวาย กับประเทศเปอโตริโก้นั้นลดลงอย่างรวดเร็ว คราวนี้ทุกคนก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างสบายใจโดยไม่โดนเจ้าปาดรบกวนแล้วล่ะ
