เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก Malcolm Birkett / Barcroff Media , Laurentiu Garofeanu/Barcroft
หลังจากกระปุกดอทคอม ได้เคยนำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับเจ้าปรินเซส สุนัขจรจัดที่เป็นโรคเรื้อนจนผิวหนังบางไม่สามารถออกแดดได้ไปเมื่อเดือนธันวาคมที่ผ่านมา ล่าสุด เว็บไซต์เดลิเมล์ของอังกฤษ ได้นำเรื่องราวของมันมานำเสนออีกครั้ง คราวนี้เจ้าปรินเซสกลับมาในมาดใหม่ มีขนสวยงามและแข็งแรงเหมือนสุนัขทั่วไปแล้ว วันนี้เราจึงไม่พลาดที่จะนำรูปน่ารัก ๆ ของเจ้าปรินเซสหลังจากได้รับการรักษาโรคเรื้อนมาฝากกันค่ะ
โดยภาพที่ถูกนำมาเปิดเผยล่าสุด เป็นภาพของสุนัขพันธุ์ผสมบลูเทอเรีย - เกรย์ฮาวน์ วัย 6 ปีตัวหนึ่ง ที่ถ้าไม่บอกก็คงไม่มีใครรู้เลยว่า เจ้าสุนัขสีน้ำตาลน่ารัก และสุขภาพแข็งแรงตัวนี้ จะเป็นสุนัขตัวเดียวกันกับเจ้าปรินเซส สุนัขผอมโซที่ขนร่วงหมดทั้งตัวจากการเป็นโรคเรื้อนขั้นรุนแรงเมื่อ 3 เดือนก่อน เพราะมันดูแตกต่างกันมาก และไม่น่าเชื่อว่ามันจะหายจากโรคเรื้อนได้ภายในเวลาอันรวดเร็วเช่นนี้ แต่เจ้าหน้าที่จากศูนย์สงเคราะห์สัตว์แบล็กโฮลต์ กลับทำมันได้สำเร็จ เปลี่ยนสุนัขอ่อนแอผู้น่าสงสารตัวหนึ่งให้กลายเป็นสุนัขสุขภาพดีได้ ด้วยการให้ความรัก และดูแลมันเป็นอย่างดี
อย่างไรก็ดี นี่ถือเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนที่แสดงให้เห็นว่า แม้สุนัขจะป่วยเป็นโรคเรื้อนชนิดรุนแรงเพียงไร แต่ก็สามารถรักษาให้หายได้ เพียงแค่เรียนรู้ที่จะรักษาและดูแลมันอย่างจริงจัง เพียงเท่านี้ก็สามารถเปลี่ยนสุนัขขี้เรื้อนที่ดูน่ารังเกียจในสายตาใครหลาย ๆ คน กลายเป็นสุนัขที่น่ารักได้ภายในเวลาเพียง 2-3 เดือนเท่านั้น และวันนี้กระปุกดอทคอมจึงขอหยิบยกวิธีการรักษาสุนัขขี้เรื้อนมาฝากกัน เพื่อเป็นแนวทางสำหรับเจ้าของสุนัขที่กำลังเผชิญกับปัญหาที่แก้ไม่ตกนี้อยู่ โดยโรคขี้เรื้อนในสุนัข สามารถแยกเป็น 2 ประเภท และมีวิธีการรักษาได้ ดังนี้
โรคขี้เรื้อนเปียก
โรคขี้เรื้อนเปียก หรือ โรคเรื้อนรูขุมขน เกิดจากไรดีโมเด็กซ์ โดยเจ้าไรหรือปรสิตชนิดนี้จะอาศัยอยู่ในรูขุมขนของสุนัข ทำให้สุนัขเกิดอาการคันและเกาจนเกิดแผลอักเสบเป็นตุ่มแดง ๆ เล็ก ๆ กระทั่งลามเป็นแผลใหญ่มีหนองพุพองไปทั่วร่าง ซึ่งไรชนิดนี้จะทำลายรากขนของสุนัขทำให้มีโอกาสที่จะทำให้ขนไม่ขึ้นอีก และโรคขี้เรื้อนเปียกนี้ มีทั้งแบบเรื้อนเปียกเฉพาะที่ และแบบเรื้อนเปียกที่กระจายวงกว้าง ซึ่งอย่างหลังนี้จะทำให้สุนัขเจ็บปวดทรมานมากไปทั่วทั้งตัวเลยทีเดียว
การรักษา : การวินิจฉัยโรคนั้น สัตวแพทย์จะขูดเอาผิวหนังส่วนที่ลึกถึงชั้นรูขุมขนไปตรวจ เพื่อดูตัวไร และระดับความรุนแรงของโรค ซึ่งระยะเวลาในการรักษา ขึ้นอยู่กับอาการของขี้เรื้อนว่ามีการกระจายตัวไปมากเพียงไร หากเป็นแบบกระจายทั่วตัว อาจใช้เวลารักษาประมาณ 3-8 เดือน และต้องได้รับการตรวจเป็นระยะ โดยแต่เดิมนั้นโรคนี้เป็นโรคที่รักษาไม่หายขาด แต่ปัจจุบันยาที่ใช้ทำการรักษามีประสิทธิภาพมากขึ้น ทำให้สุนัขบอกลาโรคเรื้อนเปียกได้อย่างถาวร จะมีสุนัขบางตัวเท่านั้นที่ต้องได้รับยาควบคุมไปตลอด
โรคขี้เรื้อนแห้ง
โรคขี้เรื้อนแห้ง เกิดจากไรซาร์คอพติค เจ้าไรชนิดนี้จะทำการขุดทะลุผิวหนังชั้นนอกลงไปเพื่ออยู่อาศัย ทำให้เจ้าตูบเกิดอาการคันมากที่ขอบใบหูทั้งสองข้างและคันที่ศอกด้านข้าง และจะพบเม็ดตุ่มแดง ๆ ขึ้นที่ผิวหนัง บริเวณที่เห็นชัดเจนมักเป็นที่ท้องหรือบริเวณขาหนีบ และบั้นท้าย เวลาเกาจะมีสะเก็ดผิวหนังร่วงออกมาจากตัวสุนัขด้วย หากสุนัขอีกตัวไปนอนทับหรือเกลือกกลิ้งย่อมมีโอกาสจะติดเชื้อได้ เนื่องจากเจ้าไรชนิดนี้มีชีวิตได้นานกว่า 2 วัน ดังนั้น หากจะพาสุนัขไปเดินเล่นนอกบ้าน ต้องระวังไม่ให้คลุกคลีกับสุนัขที่เป็นขี้เรื้อน เพราะจะมีโอกาสติดเชื้อสูง และถ้าหากสุนัขเป็นโรคเรื้อนแห้งและปล่อยไว้นาน ก็จะมีอาการแบบเจ้าปรินเซส ไม่สามารถเผชิญกับสภาพอากาศหนาว แดดร้อน และเกลือกกลิ้งเหมือนกับสุนัขทั่ว ๆ ไปได้
การรักษา : สามารถทำได้หลายวิธี ที่นิยมกระทำ คือ การให้ยาโดยการฉีดเพื่อรักษา ซึ่งได้ผลดีแต่ก็ต้องทำซ้ำทุกๆ 10-14 วันครั้ง จนกว่าสุนัขจะหายสนิท ในกรณีที่เลี้ยงสุนัขไว้หลายตัว ควรพามารับการรักษาทุกตัวด้วย เพราะโรคนี้ติดต่อได้ง่ายและติดต่อได้ไวมาก
แต่เหนือสิ่งอื่นใด การรักษาสุนัขที่ป่วยเป็นโรคเรื้อน ควรทำไปควบคู่กับการให้ความรักความอบอุ่นเป็นอย่างดี และหลีกเลี่ยงการปล่อยให้สุนัขออกไปวิ่งเล่นอย่างอิสระโดยไม่มีผู้ดูแล เพราะอาจเสี่ยงติดเชื้อและทำให้การรักษายากขึ้นไปอีก
