เรื่องราวชวนน้ำตาซึม ตูบจรจัดเฝ้ารอการกลับมาของอาจารย์ผู้มีพระคุณนานหลายสัปดาห์ หารู้ไม่ว่าเขาจากโลกนี้ไปแล้ว ก่อนนักศึกษาช่วยพาไปบอกลาครั้งสุดท้าย
วันที่ 22 พฤษภาคม 2562 เว็บไซต์เดอะโดโด้
เผยเรื่องราวสุดเศร้าเกี่ยวกับความรักของเจ้าตูบแสนซื่อสัตย์ที่มีต่อผู้มีพระคุณที่มันคิดว่าเป็นนายของมัน
ตั้งแต่วันที่เขาอยู่จนลาจากโลกนี้ไป
ความซื่อสัตย์ของมันก็ยังเป็นเช่นเดิมไม่เปลี่ยนไป...
เป็นเวลานานกว่า 2 สัปดาห์ เจ้าตูบจรจัดชื่อว่า บูบอย ได้ไปนั่งเฝ้านอนเฝ้าอยู่ที่บริเวณห้องพักคณะของมหาวิทยาลัยมาบาลากัต ซิตี้ ประเทศฟิลิปปินส์ บางครั้งก็พยายามเอาเท้าเขี่ยประตู เพื่อเรียกหาอาจารย์ท่านหนึ่งที่เมตตาดูแลมัน หวังให้เขาออกมาให้อาหารและเล่นกับมันเช่นเคย
แต่หลายวันผ่านไป เจ้าบูบอยก็ไม่ได้เจอหน้าผู้มีพระคุณของมันเลย แต่มันก็ยังคงไม่จากไปไหน ยังคงอยู่ตรงที่เดิมของมันเป็นประจำทุกวัน จนบรรดานักศึกษาและอาจารย์คนอื่น ๆ ที่ไปเห็นต่างพากันรู้สึกเศร้าและสะเทือนใจไปตาม ๆ กัน เพราะพวกเขารู้เหตุผลที่อาจารย์ท่านนั้นไม่สามารถออกมาเจอเจ้าบูบอยได้ และไม่อาจมาเจอมันได้อีกตลอดไป
คริสตินา เดมาเฟลิกซ์ หนึ่งในนักศึกษาของอาจารย์มาร์เซโล เล่าว่า เจ้าบูบอยรักอาจารย์มาก จะติดตามไปไหนมาไหนด้วยตลอด ทุก ๆ
เช้ามันจะคอยต้อนรับอาจารย์อยู่ที่หน้าประตู
และติดตามตลอดเวลาอาจารย์เปลี่ยนชั้นเรียนไปสอนนักศึกษา
ตอนพักกลางวันและตอนเย็นอาจารย์ก็จะคอยให้อาหารมันทุกครั้ง
และก่อนกลับบ้านมันก็จะเดินไปส่งอาจารย์ที่หน้าประตู เป็นเช่นนี้ทุก ๆ วัน
จนในที่สุด
เมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม ที่ผ่านมา เดมาเฟลิกซ์ และเพื่อน ๆ
นักศึกษาตัดสินใจช่วยพาเจ้าบูบอยไปบอกลาผู้มีพระคุณของมันเป็นครั้งสุดท้าย
พามันไปร่วมงานศพของอาจารย์ และภาพที่เกิดขึ้นก็ทำเอาหลาย ๆ คนน้ำตาซึม
เจ้าบูบอยกระโดดเกาะโลงศพ มองจ้องเข้าไปที่ภาพของอาจารย์
ก่อนต่อมาจะนอนเฝ้าอยู่ข้าง ๆ โลงศพไม่จากไปไหน
ราวกับรู้ว่าด้านในเป็นนายของมัน และขออยู่เคียงข้างเขาจนนาทีสุดท้าย
หลังงานศพอาจารย์ผ่านพ้นไปจนถึงตอนนี้ เหล่าเพื่อน ๆ อาจารย์และนักศึกษายังคงอยู่ในความเสียใจ แต่ก็พร้อมใจกันร่วมกันดูแลเจ้าบูบอยต่อไปด้วยความเป็นห่วง และยินดีให้พื้นที่ของวิทยาลัยเป็นเสมือนบ้านของมันหลังจากนี้ต่อไป ในวันที่อาจารย์ไม่อยู่แล้ว...
เป็นเวลานานกว่า 2 สัปดาห์ เจ้าตูบจรจัดชื่อว่า บูบอย ได้ไปนั่งเฝ้านอนเฝ้าอยู่ที่บริเวณห้องพักคณะของมหาวิทยาลัยมาบาลากัต ซิตี้ ประเทศฟิลิปปินส์ บางครั้งก็พยายามเอาเท้าเขี่ยประตู เพื่อเรียกหาอาจารย์ท่านหนึ่งที่เมตตาดูแลมัน หวังให้เขาออกมาให้อาหารและเล่นกับมันเช่นเคย
แต่หลายวันผ่านไป เจ้าบูบอยก็ไม่ได้เจอหน้าผู้มีพระคุณของมันเลย แต่มันก็ยังคงไม่จากไปไหน ยังคงอยู่ตรงที่เดิมของมันเป็นประจำทุกวัน จนบรรดานักศึกษาและอาจารย์คนอื่น ๆ ที่ไปเห็นต่างพากันรู้สึกเศร้าและสะเทือนใจไปตาม ๆ กัน เพราะพวกเขารู้เหตุผลที่อาจารย์ท่านนั้นไม่สามารถออกมาเจอเจ้าบูบอยได้ และไม่อาจมาเจอมันได้อีกตลอดไป
อาจารย์ท่านดังกล่าวมีชื่อว่า คาร์เมลิโต มาร์เซโล
เขารับดูแลเจ้าบูบอยมาตั้งแต่เมื่อ 4 ปีก่อน
กระทั่งเมื่อไม่นานมานี้เขาเกิดล้มป่วยกะทันหันด้วยภาวะหลอดเลือดสมอง
และเสียชีวิตเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม ที่ผ่านมา
นับตั้งแต่วันที่เขาล้มป่วยจนจากไป เป็นเวลานานราว 2-3 สัปดาห์
ทุกคนเฝ้าหวังว่าอาจารย์จะกลับมา แต่สิ่งที่หวังก็ไม่เป็นจริง
อาจารย์มาร์เซโล
ก็รักและเอ็นดูเจ้าบูบอยมากเช่นเดียวกัน
แม้กระทั่งวันไหนที่เขาไม่มีสอนหนังสือ
เขาก็จะเข้ามาที่วิทยาลัยเพื่อมาดูแลและให้อาหารเจ้าบูบอย
กระทั่งวันที่อาจารย์ล้มป่วย บรรดาลูกศิษย์ต่างทราบข่าวและเศร้าใจ
ในขณะที่เจ้าบูบอยไม่สามารถรับรู้ได้เลย
มันทำได้เพียงเฝ้ารออยู่ที่เดิมทุกวัน
รอว่าเมื่อไหร่นายของมันจะกลับมาหาเสียที
หลังงานศพอาจารย์ผ่านพ้นไปจนถึงตอนนี้ เหล่าเพื่อน ๆ อาจารย์และนักศึกษายังคงอยู่ในความเสียใจ แต่ก็พร้อมใจกันร่วมกันดูแลเจ้าบูบอยต่อไปด้วยความเป็นห่วง และยินดีให้พื้นที่ของวิทยาลัยเป็นเสมือนบ้านของมันหลังจากนี้ต่อไป ในวันที่อาจารย์ไม่อยู่แล้ว...