สาวคนนี้กับความพยายามช่วยตูบจรจัด ที่ผอมแห้งจนเห็นซี่โครง ค่อย ๆ เข้าไปนอนขดตัวใกล้ ๆ จนเจ้าตูบวางใจ จากที่ไม่ยอมให้คนเข้าใกล้ สุดท้ายกลับอ้อนหนัก ไม่ขอเดินเอง อยากให้ไปไหนก็อุ้มไปได้เลย
มันเป็นภาพที่ชวนให้คนรักสัตว์รู้สึกปวดใจ กับการที่ต้องทนเห็นสุนัขตัวหนึ่งเร่ร่อนอยู่ข้างทาง ในสภาพผอมแห้งเหมือนหนังหุ้มกระดูก แถมมันยังไม่ไว้ใจมนุษย์ และมักจะส่งเสียงขู่คำรามใส่หากเห็นใครก็ตามพยายามเข้าใกล้ แต่ในที่สุดด้วยความอดทนและความพยายามของคนใจดี เจ้าตูบตัวนี้ก็สามารถสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นใจจากมนุษย์อีกครั้ง
โดยภายในเว็บไซต์ lostfoundpetswastate.com ซึ่งนำเรื่องราวดังกล่าวมาบอกเล่า เผยว่า สาวคนหนึ่งกับเพื่อนตัดสินใจขับรถไปยังถนนลูกรังสายหนึ่งในเขตอีวานส์ ครีก รัฐวอชิงตัน สหรัฐฯ หลังจากได้ทราบข่าวจากโลกออนไลน์ว่ามีผู้พบเห็นสุนัขจรจัดตัวหนึ่งที่อยู่ในสภาพไม่สู้ดีนัก มันผอมแห้งอย่างหนักและควรจะได้รับการช่วยเหลือ
โชคดีที่เธอเจอมันอยู่ในจุดที่เคยมีคนเห็นตัวมันมาก่อน อย่างไรก็ตามการช่วยเหลือเจ้าสุนัขตัวนี้กลับเป็นไปได้ยากกว่าที่คิด เพราะแม้จะพยายามนำอาหารมาล่ออยู่เป็นชั่วโมง แต่มันก็ยังไม่ยอมให้พวกเธอเข้าใกล้ง่าย ๆ ดังนั้นพวกเธอจึงต้องกลับมาตั้งหลักกันใหม่ และเดินทางไปหามันอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น พร้อมเตรียมโบโลน่าถุงใหญ่ไปให้เจ้าตูบได้กินด้วย
จากการสอบถามคนที่อยู่บริเวณนั้น ทำให้เธอทราบว่ามีคนเห็นเจ้าตูบตัวนี้มาอยู่ในจุดดังกล่าวหลายสัปดาห์แล้ว และพวกเขาก็ช่วยอะไรมันไม่ได้มากไปกว่าการโยนอาหารไปให้ เพราะมันไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ แน่นอนว่าพวกเธอก็เข้าใกล้มันไม่ได้เช่นกัน
เป็นเวลาหลายชั่วโมงที่เธอกับเพื่อนพยายามส่งเสียงทักทายมัน โยนอาหารให้ สลับกับขึ้นไปนั่งรถบนรถ มันเป็นช่วงเวลาที่อากาศหนาวเย็นราวกับก่อนหิมะจะตก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่ยอมแพ้ จนกระทั่งจุดหนึ่งเธอจึงตัดสินใจที่จะหาทางเข้าใกล้มันมากขึ้น เพราะคิดว่ามันดูค่อนข้างจะชอบเธออยู่เหมือนกัน
และแล้วสาวคนนี้ก็เข้าไปนอนลงบนถนน หันหลังให้เจ้าตูบตัวนี้ แม้ว่ามันจะส่งเสียงคำรามใส่เล็กน้อย แต่เธอก็ไม่หนีไปไหน เธอนอนอยู่นิ่ง ๆ ราว 20 นาที จนในที่สุดเจ้าตูบก็ไม่สนใจเธอ และลุกเดินหนีไป
เมื่อเป็นเช่นนี้เธอจึงกลับเข้าไปในรถ
รอจนเจ้าสุนัขตัวนี้กลับออกมาอีกครั้ง เธอจึงเดินลงไปนอนอยู่ข้าง ๆ มันอีก
และค่อย ๆ เข้าใกล้มันทีละน้อย หากมันเริ่มส่งเสียงคำราม
เธอก็จะคู้ตัวเข้าด้วยกันและหยุดนิ่ง ส่งเสียงครางหงิง ๆ
รออีกสักชั่วโมงก็ค่อย ๆ เข้าไปใกล้มันอีกนิดและอีกนิด
ดังนั้นสาวคนนี้จึงตัดสินใจกลับบ้าน แล้วเดินทางมาหาเจ้าสุนัขที่เธอตั้งชื่อให้ว่า แบร์ หรือ เจ้าหมี กันอีกครั้ง มันยังคงรอเธอกับเพื่อนอยู่ที่จุดเดิมและดูมีท่าทีผ่อนคลายมากขึ้น ในครั้งนี้เจ้าแบร์ยอมให้เธอเข้าใกล้แต่โดยดี แม้จะลูบตัว เล่นด้วยกัน หรือใส่สายคล้องให้ มันก็ไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย
เพียงสิ่งเดียวที่เจ้าแบร์ไม่ยอมให้ความร่วมมือก็คือ...มันไม่ขอเดินไปไหนอีกแล้ว แบบนี้จะเรียกว่าอ้อนหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ ๆ คือมันปล่อยให้สาวน้อยบอบบางอย่างเธอต้องใช้กำลังอุ้มเจ้าตูบหนักเกือบ 26 กิโลกรัม ไม่ว่าจะขึ้นและลงจากรถ หรือแม้กระทั่งพาเข้าไปหาสัตวแพทย์ในคลินิก ล้วนแล้วแต่เป็นเธอที่อุ้มมันไป เจ้าแบร์ก็แค่นอนสบาย ๆ มอบความไว้ใจทั้งหมดให้แก่เธอเป็นคนดูแล
ทั้งนี้ในที่สุดเจ้าแบร์ก็ได้รับการรักษาและไม่ต้องทนเร่ร่อนอยู่ข้างทางอีกต่อไป และในอีกไม่นานมันก็คงจะได้รับบ้านใหม่ กับครอบครับใหม่แสนอบอุ่นที่พร้อมจะดูแลมันต่อจากนี้ อนึ่ง แม้ว่าเหตุการณ์ช่วยเหลือเจ้าตูบตัวนี้จะเกิดขึ้นตั้งแต่ปี 2558 แต่เรื่องราวชวนตื้นตันใจของมันก็ยังสร้างความอบอุ่นใจแก่คนรักสัตว์ และยังถูกนำมาบอกเล่าซ้ำต่อกันจนถึงขณะนี้
